Every Last Breath

Moja najmniej ulubiona część serii, ale i tak uważam że jest to młodzieżowy klasyk. Czy jest przewidywalny ? Tak. Czy bohaterowie są słodko pierdzacy ? Tak. Warto ? TAK.
Miła odskocznia od książek „niszczących emocjonalnie”.

Moja najmniej ulubiona część serii, ale i tak uważam że jest to młodzieżowy klasyk. Czy jest przewidywalny ? Tak. Czy bohaterowie są słodko pierdzacy ? Tak. Warto ? TAK.
Miła odskocznia od książek „niszczących emocjonalnie”.

Rhot w tej części duuuuzo traci. Zaczął mnie irytować. Z ciekawej postaci zrobił się miękki, ciapowaty Romeo... Nie wiem czemu autorka ma w zwyczaju przeciągać w nieskończoność seks między głównymi bohaterami ale czytając już którąś z jej książek staje się to nie dość, że przewidywalne to jeszcze męczące w czytaniu.
Najsłabsza z 3 części.

Rhot w tej części duuuuzo traci. Zaczął mnie irytować. Z ciekawej postaci zrobił się miękki, ciapowaty Romeo... Nie wiem czemu autorka ma w zwyczaju przeciągać w nieskończoność seks między głównymi bohaterami ale czytając już którąś z jej książek staje się to nie dość, że przewidywalne to jeszcze męczące w czytaniu.
Najsłabsza z 3 części.

Niestety wielki finał trylogii w porównaniu do poprzednich tomów, wypada słabo.
Zapętlone opisy niesamowitości Rotha i piękna Layli przez 440 stron były męczące, gdzieś po drodze niby autorka usiłowała wpleść akcję, którą mogłabym streścić w dosłownie 5 punktach - zupełnie dałoby się dołożyć po 50 stron w 1 i 2 części i zrobić z tego super duologię.
Zakończenie oczywiście cukierkowe i romantyczne do bólu (nie mam przeciwko idealnemu słodkiemu zakończeniu jeżeli wcześniejsza fabuła stopniowo do niego prowadziła, ale tu :/ Mało ambitnie)
Armentrout wysoko postawiła sobie poprzeczkę po poprzednim tomie i to ją chyba zgubiło.
Daję jednak te 6 bo to Armentrout i lekkość jej pisania oraz(czasami) śmieszne linijki uratowały moja determinację by dokończyc serię.

Niestety wielki finał trylogii w porównaniu do poprzednich tomów, wypada słabo.
Zapętlone opisy niesamowitości Rotha i piękna Layli przez 440 stron były męczące, gdzieś po drodze niby autorka usiłowała wpleść akcję, którą mogłabym streścić w dosłownie 5 punktach - zupełnie dałoby się dołożyć po 50 stron w 1 i 2 części i zrobić z tego super duologię.
Zakończenie oczywiście...

Naprawdę dobrze się bawiłam czytając tą książkę! Uważam, że ta seria jest bardzo godna uwagi, wciągająca, pełna akcji i trzymająca w napięciu. Na plus jest też to, że ma humor i bardzo dobrze zrobiony, subtelny i nieoczywisty trójkąt miłosny. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Zakończenie serii bardzo udane i satysfakcjonujące. Bardzo polecam i już nie mogę doczekać się czytania innych serii od tej autorki!

Naprawdę dobrze się bawiłam czytając tą książkę! Uważam, że ta seria jest bardzo godna uwagi, wciągająca, pełna akcji i trzymająca w napięciu. Na plus jest też to, że ma humor i bardzo dobrze zrobiony, subtelny i nieoczywisty trójkąt miłosny. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Zakończenie serii bardzo udane i satysfakcjonujące. Bardzo polecam i już nie mogę doczekać się...

Na samym początku w tej historii kupiło mnie wszystko - bohaterowie, fabuła, świat, pióro (które zresztą już od bardzo lubię) i chłonęłam z zachwytem, nie rozstając się z nią nawet na chwilę. Dlatego tak bardzo się dziwię, jak ostatecznie ten tom mnie rozczarował. Nie wiem, chyba spodziewałam się jakiegoś większego wow, a przynajmniej tego samego poziomu radochy, jakiego dostarczyły mi dwa pierwsze...

I przez większość czasu tak było, jakieś 80% wchłonęłam na raz, nie mogąc się doczekać, jak rozwiąże się spór pomiędzy rasami, kim okaże się Layla i jak to się skończy (poza trójkątem, on mnie nie obchodził w ogóle i jak dla mnie, ona mogłaby być sama, bo ten wątek akurat mnie drażnił niemiłosiernie. Zwłaszcza w tym tomie). I w końcu przychodzi zakończenie, ostateczna bitwa (która trwała jakieś mgnienie oka, serio),a ja nie czuję tego kompletnie. I jestem zła i rozczarowana i trochę smutna, bo to zasługiwało na o wiele więcej. Uśmiechnęłam się na ostatnim wydarzeniu, ale to nie zmazało tej goryczy. I, poza tym, to aż się prosi o jakąś kontynuację, bo do tego mam niedosyt i zbyt wiele kwestii pozostało otwartych.

Na samym początku w tej historii kupiło mnie wszystko - bohaterowie, fabuła, świat, pióro (które zresztą już od bardzo lubię) i chłonęłam z zachwytem, nie rozstając się z nią nawet na chwilę. Dlatego tak bardzo się dziwię, jak ostatecznie ten tom mnie rozczarował. Nie wiem, chyba spodziewałam się jakiegoś większego wow, a przynajmniej tego samego poziomu radochy, jakiego...

Niestety zakończenie było fabularnie jeszcze słabsze niż reszta tomów.
Ciężko było dobrnąć do końca tej trylogii, czytając co drugą stronę o tym, jaki to Roth jest wspaniały, Layla pyskata, świat sprzysiągł się przeciw nim, ale oni podołają wszystkiemu!
O samym zakończeniu powiedzieć, że było banalne, to bardzo duży eufemizm. Niby większość wątków została rozwiązana, ale po linii najmniejszego oporu, bez żadnej finezji.
Dotrwałam, da się czytać, choć nie wymaga to zbyt wielu szarych komórek, jednak nie jest to szczyt literatury.

Niestety zakończenie było fabularnie jeszcze słabsze niż reszta tomów.
Ciężko było dobrnąć do końca tej trylogii, czytając co drugą stronę o tym, jaki to Roth jest wspaniały, Layla pyskata, świat sprzysiągł się przeciw nim, ale oni podołają wszystkiemu!
O samym zakończeniu powiedzieć, że było banalne, to bardzo duży eufemizm. Niby większość wątków została rozwiązana, ale...

Od początku do końca historia Layli to dużo emocji. Po mocnym finale poprzedniej części i dużym plot twiście w trzecim tomie od razu zostajemy rzuceni w wir akcji.

Po zdradzie strażników Layla ukrywa się z Rothem. Nie tylko straciła swój dom, ale czuje się rozerwana między Zayne'm a Rothem. Komu zaufać? Jednak Lilin jest na wolności, więc to wszystko musi zejść na drugi plan, bo jeśli nie zostanie powstrzymany, alfy mogą wkroczyć do akcji, co nie zakończyłoby się dobrze.

Layla w tym tomie musi odkryć siebie. Czy stanie po stronie światła, czy mroku? Jednak bez względu na wszystko, Layla nie zamierza odpuścić i będzie walczyć do końca.

Emocje były do końca. Powstrzymanie Lilina nie jest prostym zadaniem i wiąże się z wielkim niebezpieczeństwem, z czym Layla się liczy. Jednak jej skomplikowana relacja z Zayne'm i Rothem wcale nie pomaga. Bardzo podobało mi się oglądanie ewolucji postaci. Widać, że w tym tomie nie są już tacy sami, jak na początku.

Uwielbiam pomysł Adiutorów! Tatuaże zmieniające się w piekielne ogary, wielkie węże i innych chowańców? No weźcie, to jest świetne i wszyscy ci towarzysze byli naprawdę świetni.

Jedynym minusem było dla mnie uzasadnienie jednego rozwiązania z finału. Z jakiegoś powodu myślałam, że będzie jakieś ciekawsze, miałam własne spekulacje, no i myślę, że można było to ciekawiej usprawiedliwić. Jednak poza tym szczegółem to była naprawdę angażująca historia.

Choć Armentrout pisze typowe młodzieżówki, jeny, jak ja lubię! Aż szkoda, że to już koniec historia bohaterów, do których zdążyłam się już przywiązać, ale jednak był to kawał dobrej ksiązki.

Od początku do końca historia Layli to dużo emocji. Po mocnym finale poprzedniej części i dużym plot twiście w trzecim tomie od razu zostajemy rzuceni w wir akcji.

Po zdradzie strażników Layla ukrywa się z Rothem. Nie tylko straciła swój dom, ale czuje się rozerwana między Zayne'm a Rothem. Komu zaufać? Jednak Lilin jest na wolności, więc to wszystko musi zejść na drugi...

Nie lubię ostatnich części cyklu. Zazwyczaj jest krwawo i smutno, wiadomo, że się kończy i często można przewidzieć, jak się kończy. Tutaj nie było zaskoczeń i chociaż dzięki temu me serce nie pozostało rozdarte to jednak brakowało mi jakiegoś jego porywu. Niemniej jednak warto było:)

Nie lubię ostatnich części cyklu. Zazwyczaj jest krwawo i smutno, wiadomo, że się kończy i często można przewidzieć, jak się kończy. Tutaj nie było zaskoczeń i chociaż dzięki temu me serce nie pozostało rozdarte to jednak brakowało mi jakiegoś jego porywu. Niemniej jednak warto było:)

Było ok, bez zachwytów. Fajna fantastyka, ale jakoś mnie nie porwała.

Było ok, bez zachwytów. Fajna fantastyka, ale jakoś mnie nie porwała.

Polecam!

Polecam!